Voor iedereen die bezig is met stilstaan door ziekte (of als een van je naasten dat meemaakt) zal dit boek herkenbaar zijn. 

Geschreven door Maaike Koning, een fotograaf die de diagnose kanker tweemaal kreeg.

De vertelstem die je deelgenoot maakt van haar gedachten. In een grote blauwe typografie, makkelijk leesbaar wanneer je in de wachtkamer bent of in een bed moet blijven...

In tekst en beeld brengt de verbeelding (en soms zelfs wat humor) wat ruimte en troost om de werkelijkheid net even anders te belichten.

Beiden gaan weliswaar over de wereld waar de hoofdpersoon van het boek mee te maken krijgt gedurende haar ziekte proces, maar toch staan tekst en beeld op zichzelf ipv dat zij elkaar illustreren. De ontwerp vraag was dan ook: hoe breng je deze twee samen?

Beeld en tekst wisselen elkaar af, maar niet in een vast ritme of stramien, je weet niet wat je kan verwachten als lezer.

Vele testjes zijn gemaakt met het combineren beelden en teksten maar bijvoorbeeld ook met het opdelen van de tekst: hoeveel ruimte in de vorm van lege pagina’s moeten er tussen de afzonderlijke teksten komen, wanneer voelen die lege pagina’s als ‘tijd’ of ’wachten’, dus als onderdeel van een spanningsboog, en wanneer voelt iets domweg als een lege pagina… 

Waar de tekst over ging en hoeveel ruimte er daarna komt dat daarmee ‘resoneert’ was leidend bij al die keuzes. 

Om de lege pagina’s te benadrukken als ‘inhoud’ werden alleen deze genummerd. Deze ingreep versterkte het het thema ‘wachten’ waar dit boek over gaat.