Toen dit boek gepresenteerd werd deze herfst, zei Rutger Groot Wassink: ‘Misschien gaat dit boek niet over mensen met een afstand tot samenleving, maar over een samenleving die afstand heeft tot de mensen.’
Ik hoop dat dit boek, dat we met de bijzonder integere fotograaf Sandra Minten en een fantastische beeldeditor Ellen Sanders-Niemeijer hebben gemaakt eraan bijdraagt om je in te leven in iemand die op ’t Landje terecht is gekomen (dat Burgermeester van der Laan ooit ingesteld heeft). Hoe meer we ons oordeel uitstellen hoe meer ruimte het geeft om de ander te leren kennen en aan te voelen. Bovendien, we zouden het zomaar opeens zelf kunnen zijn, die wonen op 't Landje.
De Best Verzorgde boeken 2023 studenten selectie!
De vraag aan mij als ontwerper was om van foto’s en berichten die de hoofdpersoon (die terug wil keren in de maatschappij) stuurde aan de fotograaf één verhaal te maken op zo’n manier dat het ontwerp vertraagd, zodat de lezer de tijd krijgt om de inhoud te laten ‘indalen’.
Sandra Minten kwam uit nieuwsgierigheid op 't Landje terecht, en ontmoette daar een bewoner: Leen.
Tijdens het inlezen van beleidsnota’s over dit onderwerp bleef mij vooral bij dat het wachten als het moeilijkst of zwaarste wordt ervaren voor mensen die in een opvanglocatie zitten zonder te weten hoe lang dat zal duren.
Fragmenten van de beleidstukken (in een belastingdienst-blauw gedrukt) zijn toegevoegd aan het boek om het contrast te benadrukken met de werkelijkheid op het ‘landje’, de plek waar mensen wonen die ver van de maatschappij af staan en (nog) niet aan het terugkeren zijn.
Introductie n.a.v. interview met Leen
Om het wachten invoelbaar te maken, en de tijd die verstrijkt zichtbaar, staat elke spread in het boek gelijk aan één maand.
Hier woont Leen
Daarna woont hij in het opvanghuis...
Elke spread staat gelijk aan één spread in het boek. Wat er gebeurde lezen we op de linkerpagina, in een layout dat in de verte aan een agenda refereert.
Eén lettertype voor de feitelijke gebeurtenissen, een lettertype voor de berichten van de hoofdpersoon gestuurd aan de fotograaf.
Rechts zien we vaak beeld. Tekst en beeld zijn zo bij elkaar gekozen dat ze samen een verhaal vormen.
Zo nu en dan wordt de tijd even ‘uitgerekt’ als een harmonica: op die plekken vinden we aflopend beeld.
housewarmingparty
De feitelijke gebeurtenissen waren oorspronkelijk niet bedoeld als inhoud voor het boek, maar zijn op mijn verzoek toch toegevoegd om de situatie nog meer invoelbaar te maken.
Zo ook de beleidstukken aan het begin van het boek (in een belastingblauwe kleur afgerukt) die zo contrasteren met de werkelijkheid op het ‘landje’, de plek waar mensen wonen die ver van de maatschappij af staan.
Voor het omslag is een foto van de hoofdpersoon gekozen waarin hij onherkenbaar is met het idee: je zou ook zelf deze persoon kunnen zijn.
